"There is probably no god!"

Oturup burada "din" tartışmak isteyip istemediğimden de emin değilim açıkçası. Ama ateistlerin düşündüklerini, olayların örgü biçimini ayrıntılarıyla okudum, okuyorum çok uzun zamandır. Genel sorular "inandığınız tanrıya niçin inanıyorsunuz? İnanmanızı sağlayan deliller var mı yoksa kör bir inanca mı sahipsiniz? Eğer inandığınız tanrının delilleri olduğunu düşünüyorsanız bu deliller nelerdir? Delil olması sizce önemli midir inanç için? Hiçbir delile dayanmayan kör bir inanca sahip olmak sizce akılcı bir davranış mıdır?" şeklinde oluşuyor.

Son zamanda dünya üzerinde ateistliğin yaygınlaşması dikkat çeken bir unsur. Tanrı/Allah diye birşeyin olmadığını savunanların sayısı gün geçtikçe artıyor. Tabi ayrıntıları okuyunca insanın aklı karışıyor. Toplumda süperzeki olarak kabul görülen, dünya düşünce ve maddiyatına sayısız katkıları olan bilim insanları ve felsefecilerin çoğunun tanrıya inanmadığını biliyoruz. Ve yapılan resmi araştırmalara göre de, IQ oranının arttığı yerlerde ateistlik oranı artıyormuş. Bu da kısaca "zeki insanlar tanrıya inanmıyor" şeklinde yorumlanabilir. Özellikle İngiltere'de son yıllarda yüzde yüzün üzerinde bir katlanma yaşanmış ateist sayısında.

Bunu inançlı olanlar genelde "Kıyamet yaklaşıyor, Kur'an'da da dediği gibi; kıyamete doğru inançsızlık baş gösterecek, dünya içinden çıkılmaz bir kaosa sürüklenecek" şeklinde yorumluyorlar. Zira inançlılar arasında genel düşünce, ateizm denen şeyin "Tanrı'nın var olmadığına inanmak" değil de, "Tanrı'nın var olduğuna inanmamak" şeklinde olduğunu düşünüyorlar. Ateistler ise Allah denen bilinmeyen şeye inanmanın komedi olduğunu düşünüyorlar. Kısacası iki taraf da kendi düşüncesini savunurken, karşı tarafa pek saygı duymuyor. Bunun yerine inançlarının başarısız olduklarını kendilerince, değişik söylemlerle belirtmeye çalışıyorlar.

Bu konuyu niye bir yere bağlayamadım? Çünkü bağlamak istemedim. Amacım buraya özel bir konuşma yaratmak. Eğer varsa herhangi bir düşüncesi olan, paylaşsın yorumlarda. Gerçi çoğuna göre ince, tehlikeli bir konu ve düşüncelerini paylaşmaktan korkuyor insanlar genelde. Öyle olmayacağını umuyorum.

Not: Başlıktaki cümle kendi düşüncem değildir. Bir ara sansasyon yaratan bir olaydan cümledir. Ateistlerin Londra'da bir otobüse verdikleri reklamda yazıyordu bu cümle kocaman ve zamanında çok konuşulmuştu, hatırlayan olacaktır. Hatta daha sonra aynen İspanyolca'ya çevrilip bir de Madrid'teki otobüslerde yer bulmuştu kendine. Ben de bunun üzerine bir Ekşisözlük klasiği olan şu reklamı koyup, sözü size bırakırım.